پایگاه خبری شمال پرس:شاید بسیاری تهدید اصلی برای کشور را در نتیجه احتمالی انتخابات 92 تلقی نمایند ولی بر شماری انواع تهدیدات و بازخوانی نیات و خاستگاههای برخی از نظرات می تواند به تهدیدات عمیق تری دست پیدا کند و آن را با جامعه در میان بگذارد.
با یکی از روحانیون خوش قلب و سلیم النفس در ارتباط با چرایی رسوخ انحراف در افکار و اندیشه های سیاسیون و نداوم آن صحبت می کردم و ایشان آیاتی را شاهد آوردند که انگار این یک سنت الهی است و هر انسانی که از تهذیب نفس برخوردار نباشد و در خود تعهد الزام آور در برابر خداوند را به طور واقعی ایجاد نکند، بخواهد یا نخواهد در مسیر انحرافی وارد خواهد شد.
آیات شاهد مثال مربوط به دستور خداوند به حضرت موسی (ع) برای رفتن به سمت فرعون بود که دلایلی را برای این دستور و در پاسخ به چرایی این دستور داده است که به خاطر طغیان و انحراف فرعون حضرت مامور به حرکت به طرف او شده است. اذهب الی فرعون، انه طغی. دلایل طغیان و انحراف انسان متعدد است و خداوند در سوره علق می فرماید «کلا انٌ الانسان لیطغی، ان رآه الستغنی» این یک سنت الهی است که هر وقت انسان احساس بی نیاز بکند، رو به طغیان و انحراف می آورد.
عوامل انحراف انسان می تواند قدرت، ثروت، جهل، راحت طلبی، خود برتر بینی، رقابت بر سر جایگاههای اجتماعی، و بسیاری از مسائل دیگر باشد و هر انسانی در معرض این تهدید قرار دارد که راه طغیان و انحراف را در پیش بگبرد. وقتی که انسان خود را بی نیاز ببیند و در فکر و ذهن او این بی نیازی نهادینه بشود، مطابق صریح کلام خدا انحراف و طغیان نتیجه حتمی و قاطع و بدون تردید آن است. هیچ تفاوتی هم نمی کند این انسان در کدام منصب اجتماعی یا سیاسی و اقتصادی و معرفتی و فرهنگی حضور داشته باشد. دانشگاهی باشد یا روحانی، کارگر باشد یا کشاورز، صنعتگر باشد یا معلم، هرچه و هر که باشد در معرض این تهدید قرار دارد که با نهادینه کردن احساس بی نیازی سر به طغیان و انحراف بر می دارد.
سوال کردم که آیا احساس نمی فرمائید این احساس بی نیازی به معنی احساس بی نیازی از خداوند است؟ چون در جاهایی تاکید شده است که انسان باید از خلق خود را بی نیاز کند و تمام نیازهای خود را متوجه خداوند سازد. فرمودند بله کاملاً نکته درستی است و منظور از بی نیازی در اینجا همان بی نیازی از حمایت های الهی است.
حال اگر با نگاه روزآمدتری به ابعاد این شریفه نگاه شود ملاحظه می شود، تمام بدبختی های بشر از همین خواهش های نفسانی سرچشمه می گیرد که در جاهایی با عنوان دنیا طلبی و گرایش نفس انسان به بیشتر داشتن و بیشتر خواستن و طمع بی پایان او برای قبضه کردن همه موقعیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. امام (ره) در بیانی فرمودند که توجه به دنیا راس تمام اشتباهات و خطاهایی است که انسان مرتکب می شود و در واقع تمام خطاهای انسانی از این دنیاخواهی سرچشمه می گیرد. عامل اصلی انحرافات بشر همین دنیا خواهی و برتری طلبی ها و همه چیز خواهی و تمامیت خواهی و سیری ناپذیری او است.
اگر آیه شریفه را باور داشته باشیم، نباید از پدید آمدن جریانات انحرافی در سیستم های حکومتی مبتنی بر عدل و اسلام تعجب بکنیم. نتیجه احساس بی نیازی از خداوند و فرار از قید و بندهای قانونی و گریز ار قانونمداری قطعاً انحراف خواهد بود. جلوه های متنوعی از انحراف را در عالم سیاست و اجتماع و فرهنگ و اقتصاد می توان شاهد بود. انحرافات فردی شاید از منظر ابعاد اجتماعی آن قابل توجه و تحلیل نباشند ولی انحرافات اجتماعی و انحرافاتی که رهبران بدان دچار می شوند دارای ابعاد تاثیر وسیع و گسترده ای است که جمع زیادی از انسان ها را با خود همراه می سازد و از ظرفیت دنیاخواهی جمعی بهره برداری می کند.
در چند سال اخیر بخصوص در دولت دهم، پس از ابراز اندیشه های انحرافی منتسبین به دولت و مواضع رهبر معظم انقلاب در برابر آن بخصوص از زمان قهر 11 روزه و خانه نشینی و به تعبیر افرادی دورکاری رئیس جمهور و توزیع سی دی های «ظهور بسیار نزدیک است» بحث وجود جریان انحرافی در بدنه دولت و تحت تاثیر قرار گرفتن رئیس قوه مجریه شدت گرفت. این مقاله بر آن نیست که به اثبات وجود این انحراف اقدام کند بلکه در صدد است که اصل وجود انحرافات را در گروههای سیاسی و مدعیان سیاستمداری تحلیل نماید.
اینکه گفته شود همه کسانی که مدعی احساس توانمندی در اداره امور کشور هستند دارای تفکر انحرافی هستند، حرفی غیرقابل اثبات هستند و نیاز به بینه قوی و مستدل دارد که پرداختن به آنها خالی از فایده است. به عنوان یک قاعده می توان ادعا کرد که همه در معرض انحراف قرار دارند و اگر احساس بی نیازی در آنها نهادینه شود، قطعاً سر از انحراف در خواهند آورد. معیار سنجش انحراف هم میزان تطابق مواضع آنها با مواضع محور نظام یعنی ولایت فقیه و قانون اساسی است.
هر کاندیدایی که از بحث ولایت فقیه و حتی قانون اساسی استفاده ابزاری بنماید و عمیقاً به آنها اعتقاد نداشته باشد و بدانها التزام عملی نداشته باشد، ضرورتاً دچار اعوجاج و انحراف خواهد شد. ابعاد متنوع این انحراف می تواند در عالم سیاست، فرهنگ یا اقتصاد و برخی از پدیده های اجتماعی بروز و ظهور پیدا نماید. بنابراین برای تشخیص انحراف باید مواضع مدعیان با مواضع رهبری تطبیق داده شود و چالش های موجود بین این مواضع را مورد دقت قرار داد تا میزان انحراف یا التزام آنها مشخص شود.
آنچه در موجودیت حاضر می توان به عنوان آخرین دستاورد جریان انحرافی مثال آورد که برای ادامه حاکمیت خود بر قوه مجریه دست و پا می زند و از تمام امکانات دولتی و بیت المال مسلمین به انحاء مختلف و با توجیهات گوناگون برای تداوم این استیلا بهره برداری می نماید، برگزاری جشنی به بهانه تجلیل از خادمان سفرهای نوروزی ملت بوده است.
آنچه در ذهن افراد از عالم تا افراد عادی متبادر شده است این است که این یک میتینگ انتخاباتی از سوی جریان انحرافی بوده و به بهانه و به نام تجلیل به دنبال موج آفرینی برای ورود به صحنه انتخابات بوده است. هوشمندی مراجع عظام و موضعگیری به موقع در برابر آن باعث شد این جشن بدون حضور لیدر این جریان برگزار شود و رنگ خود را عوض کرده و تا حد ممکن از حالت سیاسی و کارکرد انتخاباتی خارج شود.
اینکه جمعیتی معادل 100 هزار نفر را به استادیوم آزادی دعوت نمایند و برای ادارات مختلف سهمیه قائل شوند و برای هر فردی 400 هزار تومان پاداش خدمات در نظر گرفته شود و هزینه های حضور آنها هم پرداخت شود، رقمی معادل 10 میلیارد تومان را از کیسه بیت المال به طور مستقیم و با احتساب حق ماموریت ها و سایر موارد، رقم قابل توجه دیگری را از این منبع به هدر داده است و هیچ کاری را برای مملکت ایجاد نکرده و هیچ سودی را باعث نشده است. بالعکس موجی که ایجاد کرده بک سونامی انتخاباتی بوده که در اثر برخورد با صخره سخت مراجع با شدت و حدت بیشتری به ریشه های جریان انحرافی برخورد کرده و می رود که معرفی جایگزین ها را جدی تر مطرح کرده و از احراض صلاحیت لیدر جریان ناامید شوند.
در روزهای اخیر در ساری چند مورد انتخاباتی داشتیم که نشان می دهد این شهر به یکی از قطب های تصمیم سازی در انتخابات تبدیل شده و بر روی روند انتخابات تاثیر قابل توجهی دارد. حضور همزمان چندین چهره انتخاباتی در این شهر و استفاده از امکانات خود برای ابراز و ابلاغ این حضور به مردم این گمان را قوت می بخشد که ساری از درجه اهمیت بالایی در انعکاس اخبار مواضع انتخاباتی کاندیداهای ریاست جمهوری برخوردار است.
برنامه حضور رئیس مجلس در مسجد جامع ساری برای بزرگداشت مرحوم عزت الله دامادی والد یکی از نمایندگان این شهر و اعمال زشتی که برخی از تندروان به بهانه مرحوم کردان در مکان مقدس مسجد جامع (این گونه حرکات مورد نهی رهبری معظم قرار گرفته) مرتکب آن شدند که شامل سردادن برخی شعارها، بالابردن تصاویر مرحوم کردان به بهانه اینکه رئیس مجلس عامل دق کردن کردان بوده است، قطع میکروفن در هنگام سخنرانی ایشان و اینگونه جسارت های ابلهانه که پس از نظرات صریح و روشن رهبری نشان از جهالت و غرور کاذب افراد دارد، مهمترین این حوادث بوده است.
همزمان حضور آقای آل اسحق، لنکرانی، پورمحمدی، ... بر گرم شدن تنور انتخابات در استان افزوده و افرادی را به واکنش هایی واداشته است. در این میان پوسترهای بسیار بزرگی از جناب آقای پور محمدی در میادین شهر نصب شده که نشان می دهد ایشان توان مالی خوبی را برای تبلیغات تدارک دیده و قصد دارد حسابی برای جا انداختن خود خرج نماید.
انحرافی که در جریان فوق بروز کرده این است که چرا در برابر قانون انتخابات التزام عملی ندارد؟ اگر راه انداختن میتینگ انتخاباتی در استادیوم آزادی و استفاده از بیت المال برای آن کار زشتی است که هست، نصب پلاکاردهایی که کارکرد انتخاباتی دارند از کاندیدای دیگر آنهم برای سخنرانی در شهر دیگر (آمل) هم می تواند اثبات کننده عدم التزام عملی به قانون انتخابات باشد. البته اینگونه تخلفات ریز در همه انتخابات وجود داشته و به نوعی برای افراد عادی شده است و خیلی نمی شود بدان پرداخت ولی مدعیان التزام عملی به قانون باید آن را مراعات کنند. عملیاتی کردن مواردی که بر روی این بنرهای تبلیغاتی نوشته است در توان کاندیدای مربوطه نیست و ادعاهایی است که کاربرد انتخاباتی دارد و از حد و حدود تخصص و جهت گیریهای یک فرد بیرون است. اگرچه می توان بر روی همین مواضع مطالب زیادی نوشت ولی فعلاً به همین مقدار بسنده می شود و متذکر می شود انحراف انحراف است و فرقی ندارد که لیدر جریان انحرافی مرتکب آن بشود و یا فلان کاندیدا و یا بهمان کاندیدا مرتکب آن گردد. برای آقای پورمحمدی هم آرزوی توفیق دارم و امیدوارم این تذکر برای ایشان و سایر کاندیداها مفید باشد.
غلامعلی رنجبر/ ۲/۲/۹۲